Alman
sanayi yöneticisi, her iki savaşta "ulusun silah ustası" olmuş Krupp
Çelik Şirketine 1953 yılında girdi ve kısa zamanda şirketi uluslararası
bir işletmeye dönüştürmeyi başardı.
Alman sanayi yöneticisi Beitz, Demmin/Pomeranya'da bir polis memurunun
oğlu olarak dünyaya geldi. Liseyi bitirdikten sonra 20 yaşında
Stralsunder Bank'ta staj gördü.1937'de kısa bir süre için doğduğu
kasabaya dönerek banka şube müdürlüğü yaptıktan sonra, Hamburg'ta Shell
Madeni Yağ şirketine geçti.
İkinci Dünya Savaşı'nda Hümanist İkinci Dünya Savaşı patlak vermeden
kısa bir süre önce Beitz, Else Hochheim ile evlendi (üç çocukları
oldu).1940'da Polonya Genel Valiliğinde askerlik yaptı ve bir yıl sonra
da Lemberg yakınlarında Karpatenöl AG firmasına atandı. Bu görevini
sürdürürken çok sayıda Yahudi ve Polonyalı savaş esirini toplama ve imha
kamplarına gönderilmekten kurtardı. Beitz 1945'de geri çekilmekte olan
doğu cephesine başçavuş olarak gönderildi ve savaş bitince Lüneburger
Heide'ye geçmeyi başardı.
İngiliz müttefikler 1946'da, bu arada 32 yaşına gelmiş olan Beitz'i
işgal bölgesi sigorta dairesine şef tayin ettiler. Kendisine yabancı
olan bu konuya ısındıktan sonra, Beitz üç yıl sonra Hamburg'da
Iduna-Germania adlı sigorta şirketine genel müdür olarak atandı.
Essen'de Krupp Şirketinde 1953'te Beitz'e yeni bir çalışma alanı açıldı.
Alfried Krupp von Bohlen und Halbach'm arzusu üzerine Beitz büyük çelik
şirketine genel yetkili olarak atandı. Müttefik kuvvetlerin büyük
sanayi şirketlerini "çözme" politikası uygulandıktan sonra Beitz,
tümüyle yeniden yönelimlendirilmesi gereken, ekonomik temeli geniş
ölçüde yıkılmış olan bir kuruluşu devraldı.
Beitz ilk iş olarak galip kuvvetlerin, başta kömür ve çelik sektörüne,
yüklediği görev ve yükümlülükler konusunda savaşmayı başardı. Krupp'un
yeniden kalkınabilmesini sağlamak için Beitz dikkatini dış piyasalara
çevirdi. Bunu yaparken İkinci Dünya Savaşı sıralarında Doğu Avrupa'da
yaptığı çalışmalar çok işine yaradı.
Genişleme Alfried Krupp'un 1967'de ölümünden sonra, Krupp şirketinin en
güçlü adamı olan Beitz'in yönetimi altında, şirketin faaliyet alanları
birkaç değişik sektöre dağıldı. Şirket, eskisi gibi en önemli branşı
oluşturan madenciliğin yanı sıra elektroteknik, nükleer santrallerin
inşası, kimya ve içme suyu hazırlama tesisleri gibi geleceğe yönelik
teknolojilere de ağırlık verdi. Çelik üretimi pahasına başka yeniliklere
geçmeye, Beitz eleştirel bir gözle bakıyordu.
Kriz ve Yeniden Yapılanma Madencilik alanında geçirilen ilk buhran
sonucu, şirketin 1967'de parasal bir krize düşmesi Bund und Land
Nordrhein-Westfalen (Kuzey Ren-Vestfalya Konfederasyon ve Eyaleti)
kefaletleri ve uygun banka kredilerinin alınması sayesinde önlenebildi.
Parayı verenlerin, şirketin bir kapital şirketine çevrilmesine ve
rasyonelleştirilmesine ilişkin talepleri karşısında Beitz, Krupp'u
1968'de ticaret siciline yazdırmaya ve şirketin ana sermayesini (yarım
milyar DM) Alfried Krupp Vakfına transfer etmeye zorladı. Beitz bu vakfa
başkanlık yapmayı kabul etmekle beraber, yönetim kurulu başkanlığından
istifa etti. İki yıl sonra Hermann Josef Abs'dan denetim kurulu
başkanlığını devraldı. Yelken sporunda uzman olan ve Münih Olimpiyat
Oyunlarını organize edenler arasında yer alan Beitz, Uluslararası
Olimpiyat Komitesine (IOC) üye seçildi.
Sürekli Yokuş Aşağı izleyen yıllara Beitz ile yönetimden sorumlu olup
sık sık değişen yönetim kurulu başkanları arasındaki anlaşmazlıklar
damgasını vurdu. Şirketin sürmekte olan ekonomik sıkıntıları karşısında
Beitz,1976'da şirketin 165 yıllık ilkesini elden bırakarak aile
şirketinin yabancılara açılmasıyla ilk kez İran'a hisselerinin %
25,01'ini sattı ama gergin olan durumda bir iyileşme kaydedilemedi.
Beitz'in 1983'te Thyssen ve 1984'te Klöckner ile birleşme girişimleri
başarısızlıkla sonuçlandı. Geleceğe yönelik karar ve vizyonlardan yoksun
olduğu gerekçesiyle Beitz'in yönetimi giderek eleştirildi. Tutkulu bir
sanat eseri koleksiyoncusu (özel ilgi alanı ekspresyonist resim) olan
Beitz, denetim kurulu başkanlığından 1989'da çekildi. Kısa bir süre önce
kendisi tarafından yönetim kurulu başkanlığına atanan Gerhard Cromme,
iki yıl sonra Dortmund Hoesch şirketiyle birleşme sözleşmesi imzaladı.
Ulusal Olimpiyat Komitesinin sporla yakından ilgili başkanlık
üyelerinden biri olan Beitı 1984'te (1988'e kadar sürecek olan) IOC'ye
başkan yardımcılığına atanınca, olumlu bir şekilde gazete manşetlerine
geçti. 73 yaşında Essen Olimpik Müze Vakfına başkan olarak atandı.