1772-1823 yılları arasında yaşayan
ünlü İngiliz ekonomist. 1787'de borsa bankerliği yapmaya başlayan
Ricardo, 1799'da Adam Smith'in An Inquiry into the Nature and Causes of
the Wealth of Nations (Ulusların Zenginliği) adlı kitabını okuduktan
sonra ekonomiyle ilgilenmeye başladı. 1814'te borsa bankerliğini bırakıp
tüm zamanını ekonomi üzerine çalışmaya ayırdı. 1817 yılında ünlü eseri
On the Principles of Political Economy and Taxation'ı (Siyasal Ekonomi
ve Vergileme İlkeleri Üzerine) yayımladı.
Ricardo, Klasik İktisat Okulunun kurucularından ve en önemli
temsilcilerinden biridir. Ricardo'ya göre ekonominin temel sorunu,
gelirin bölüşümünü düzenleyen yasayı ortaya koymaktır. Toplumsal hasıla;
rant, kar ve ücret olarak toprak sahipleri, girişimci ve işçiler
arasında bölüşülür. Bölüşüm sorunu ekonomik büyüme teorisiyle içiçedir.
Ricardo'nun uzun dönemli büyüme teorisi, kar oranlarının giderek
düşeceğini ve ekonominin sonunda tam bir durgunluğa ulaşacağı sonucuna
varıyordu. Ona göre kar oranlarındaki düşme, toprak sahiplerinin
rantlarının artması sonucunda ortaya çıkar. Ücretler ise nüfus artışı
nedeniyle her zaman asgari düzeyde oluşur. Ricardo, uluslararası ticaret
konusunda, karşılaştırmalı teorisi adıyla anılan bir teori geliştirdi.
Bu teori, her ülkenin göreli olarak düşük maliyetlerle ürettiği
ürünlerde uzmanlaşmasını öngörür.
Ricardo, değer sorunuyla da ilgilenerek değeri belirleyen şeyin, malın
üretiminde kullanılan emek olduğunu savundu. O dönemde yükselmeye
başlayan sanayi burjuvasını, kapitalist gelişmeye engel olmaya başlayan
toprak sahiplerine karşı savundu. Oldukça soyut olan modelleri,
kendisinden sonra gelen ekonomistler tarafından değişikliğe uğratıldı ya
da aşıldıysa da Ricardo, ekonomi bilimini ilk kez sistemleştiren
düşünür olarak önemini korudu.